SELLINGEN – Klaas Kirchhoff was in de noordelijke voetbalwereld ooit een groot talent. De betaalde clubs hadden dit al snel in de gaten en eenmaal bij GVAV, wat op dat moment net verder was gegaan onder de nieuwe naam FC Groningen, was Klaas bij menigeen de beoogd opvolger van de net gestopte clubicoon en spelverdeler Piet Fransen. Het pakte allemaal net even iets anders uit.
door Gert Meulman
Klaas zag op 10 augustus van het jaar 1951 in het prachtige Drentse Anloo het eerste levenslicht. Hij ging daarna met zijn ouders al vrij vlot wonen in Zuidlaarderveen, waar ze drie jaar bleven. Daarna ging het gezin met hun drie zonen, Klaas, Jans en Tinus op de Tjabbestreek achter Blijham met zicht op Oude Pekela wonen. Klaas ging naar school in Blijham, maar de buitenschoolse trek ging meer op Oude Pekela aan. Klaas ging daar ook voetballen, hij begon op 9 jarige leeftijd bij de pupillen van Noordster. “Ik had ook voor ASVB kunnen kiezen, maar daar begonnen ze pas vanaf hun tiende. Ik koos voor Noordster, die toen al over een goeie jeugd beschikte. Bij ASVB, daar kwam ik later wel eens toen ik daar met de pupillen moest spelen, achterop het Wedderveer waar voor de wedstrijd eerst nog de schapen van het veld moesten worden gehaald en hun eerste elftal speelde toen in de onderbond, terwijl Noordster in de tweede klasse speelde. “ Bij Noordster in de B en A junioren werd Klaas getraind door de toenmalige hoofdtrainer van de club, eerst was dat Wiarda en later was dat Drewes. “Er was een hoop jeugd bij Noordster en we hadden bij elke leeftijdsgroep wel drie elftallen. We speelden in die tijd op hoog niveau en het ging vaak tussen Be Quick, Veendam, WVV en ons. Be Quick werd vaak eerste en wij tweede. Op een toernooi van alle A1 provincie kampioenen zijn we een keer als vervanger van Be Quick, die toen voor een toernooi naar het buitenland moest, naar Vlissingen geweest. We speelden die dag zes of zeven wedstrijden en waren helemaal kapot op het eind van de dag. We werden toen nog wel even tweede van Nederland. Jongens waar ik samen mee groot geworden ben bij Noordster waren o.a. Dick Wiekens, Jan Schrik, Eddy Generaal, Geert Streunding en Roelof Hut.”
Debuut met 14 jaar
Klaas maakte als 14 jarige jongen zijn debuut in het eerste elftal van Noordster, wat die dag een vriendschappelijke wedstrijd speelde tegen het Groninger jeugdelftal tot 20 jaar. Twee jaar later op 16 jarige leeftijd kwam Klaas vast in het eerste elftal, wat toen uitkwam in de hoogste amateurklasse van Nederland, de eerste klasse. Hij speelde toen met mannen als Johannes Zuur, Be Bosma, Jan en Frits Bruintjes en Geert Streunding. “We degradeerden toen wel gelijk dat jaar. Er waren vooraf wat vaste krachten gestopt of elders gaan voetballen en dat jaar werden er nogal wat jeugdspelers in het team gebracht. Voor de winterstop wisten we maar drie punten te halen uit elf wedstrijden. Daarna ging het pas wat beter draaien, pakten we nog wat meer punten, maar op het eind bleek dit te weinig om erin te blijven. We speelden in die tijd voor gemiddeld 1100 man publiek en moesten het opnemen tegen ploegen als Germanicus, Emmen en Sneek.” Klaas speelde daarna nog twee seizoenen met de Sterren in de tweede klasse, waarna hij op 19 jarige leeftijd naar FC Groningen vertrok.
FC Groningen
“Ze waren al drie jaar achter elkaar bij ons thuis geweest om te vragen of ik bij hun kwam voetballen. De man heette Boon en sprak als bestuurslid namens de club. Ik heb de boot eerst nog afgehouden omdat ik het toen gewoon te druk had met de kweekschool. Nadat ik hiermee was gestopt heb ik alsnog voor de sprong in het duister gekozen. Ik kreeg toen ik stopte met de kweekschool gelijk werk bij de gemeente Bellingwedde. Dat laatste half jaar bij Noordster is voor mijn gevoel ook mijn beste tijd als voetballer geweest, ik was zonder zorgen en je kunt je het misschien nu niet meer voorstellen, maar in die tijd was ik gewoon te verlegen om voor de klas te gaan staan. Er viel gewoon een last van me af.”
Bij de FC speelde Klaas eerst nog een half jaartje in het zogenaamde B-elftal, waarna hij al werd overgeheveld naar het eerste elftal. De trainer toen was Ron Groenewoud en later zou blijken dat Klaas het met deze man niet had getroffen. “Ik kan eerlijk en zonder schaamte zeggen dat ik in mijn hele voetballeven met Groenewoud nog nooit een slechtere trainer, als mens en als trainer heb meegemaakt. De trainingen leken nergens op en sommige spelers groeiden zelfs dicht. Toen Hugo Hovenkamp verkaste naar AZ bleek hij bij binnenkomst daar tien kilo te zwaar. De man Groenewoud had totaal geen beleid, tactisch inzicht en dacht alleen maar om de spelers die veel geld hadden gekost. De jongens uit de buurt die voor weinig waren gehaald had hij weinig tot niets in de rekening. Ik was de beoogde opvolger van Piet Fransen, maar deze man heeft mij vernield en ik kan hier nu nog wel kwaad over worden. In 2005 was er een reünie in de toen net nieuwe Euroborg en we stonden toen met een groepje oud spelers bij elkaar. We kregen het over Groenewoud of die er ook was. Hij mag hopen van niet zei Piet Fransen, want dan krijgt ie alsnog een tik op zijn malle snufferd. Natuurlijk heb ik zelf ook mijn aandeel gehad in alles en soms gaf ik vanuit mijn jeugdigheid wat te snel tegengas als ik het ergens niet mee eens was, maar deze man heeft ervoor gezorgd dat ik niet geslaagd ben als betaald voetballer. Ik weet nog een seizoen dat we de eerste thuiswedstrijd speelden tegen Ajax. Bij rust stond het nog 0-0, daarna ging Cruijff zich meer met het spel bemoeien en werd het uiteindelijk nog 0-4. Cruijff vertrok vlot daarna naar Barcelona. De tweede wedstrijd was uit bij MVV met o.a. Willie Brokamp, Jo Bonfrere en Frans Corver, we wonnen met 2-5. De derde wedstrijd was thuis tegen de Graafschap, we speelden niet goed en het werd 2-2. Ik kan wel zeggen dat ik nog de beste Groninger was die dag. Daarna ging het minder goed lopen en werden ik en Henk Oosterwold teruggezet naar het B elftal. De full profs bleven staan, zo werkte dat bij Groenewoud. De assistent trainer Bert van Lingen zou hem opvolgen, maar dit ging toen niet door. Het bestuur nodigde mij uit voor een gesprek om verlenging van mijn contract, waarna ik hun meedeelde dat ik stopte omdat de trainer bleef en dat Veendam belangstelling had. Ze wilden toen nog een transferbedrag van 70.000 gulden bedingen, waarna ik hun meldde dan terug te gaan naar de amateurs. Het was ook allemaal haast niet te doen. Ik had een jong gezin, een full time baan bij de gemeente, trainde vier avonden in de week, als ik zaterdag met het B-elftal moest spelen dan moest ik de dag erna als wissel mee met het eerste. Al mijn verlofdagen gingen op aan trainingskampen en verdere verplichtingen. Ik was er klaar mee, allemaal erg jammer. ” (deel 2 wordt in februari geplaatst)