‘De voetbalbond kan veel meer betekenen voor de clubs in de regio’

door Jan Johan ten Have

Het lijkt soms wel volkssport nummer één in de kleedkamers, aan de bar en langs de lijn van elk willekeurig amateurvoetbalveld: mopperen op de KNVB. De nationale voetbalbond kan blijkbaar in de ogen van veel spelers, vrijwilligers en supporters weinig goed doen. En, toegegeven, de afstand tussen de burelen van de KNVB en de middenstip van JVV of SETA lijkt soms wel schier onoverbrugbaar. Het onbegrip stoelt echter in veel gevallen op te lange lijnen en hierdoor stroperige communicatie. Daarom stelt de bond in steeds meer regio’s een ambassadeur aan: een benaderbare vrijwilliger die dichtbij de clubs staat. In Zuidoost-Groningen is dit Harm-Jan Wubs uit Stadskanaal, al tientallen jaren een bekend gezicht in de regionale voetballerij.

‘De KNVB-ambassadeur helpt jullie vereniging’, staat er vetgedrukt in de kennismakingsbrief die Wubs naar alle voetbalclubs in zijn regio stuurde. Sinds 1 juli is hij de ambassadeur van de KNVB in de gemeenten Westerwolde, Stadskanaal, Pekela en Veendam. Het eerste jaar in functie gebruikt hij om alle voetbalverenigingen in zijn regio te bezoeken. Zo ontstaat het eerste contact en weten de clubs waar ze terechtkunnen als zij problemen, vragen of uitdagingen hebben waarbij zij hulp van de KNVB willen inroepen. “Ik ben opgegroeid in Onstwedde en woon mijn hele leven in Oost-Groningen. Als zodanig voel ik de regio goed aan en weet ik welke specifieke kenmerken elk dorp en elk gebied heeft”, vertelt Wubs. “In de eerste plaats wil ik benaderbaar zijn, iedereen die in de voetballerij actief is het gevoel geven dat er geen drempel is. Ik heb inmiddels vele clubs in de regio bezocht en de reacties zijn louter positief.”

Verdiensten in de voetballerij

Zijn voorstelronde lijkt nauwelijks nodig. Wubs loopt al tientallen jaren mee in het amateurvoetbal en komt bij vrijwel elke club wel oude bekenden tegen. Zo was hij ooit jeugdleider en jeugdsecretaris bij Onstwedder Boys, de club waarvan hij van 1992 tot 2004 de zeer bezielde voorzitter was. Als KNVB-scheidsrechter schopte hij het tot de hoofdklasse en na zijn voorzitterschap van de Onstwedders ging hij aan de slag als rapporteur van scheidsrechters en waarnemer ordemaatregelen.

Otto Kooi

Als ambassadeur werkt Wubs nauw samen met de verenigingsadviseur van de KNVB in Groningen en een deel van Drenthe Otto Kooi. “Mijn regio bestaat uit 170 clubs. Hoewel ik fulltime voor de bond werk, is het voor mij letterlijk onmogelijk om nauwe contacten met alle verenigingen te onderhouden. Daarom ben ik blij met deze extra oren en ogen in de regio”, vertelt hij. “Net als de KNVB wil ik niks liever dan de afstand tot de clubs verkleinen. Niet alleen om de clubs te steunen bij problemen en uitdagingen, maar ook om de KNVB naar de verenigingen te brengen. Want de bond biedt heel veel mogelijkheden waarvan veel te weinig clubs gebruik maken. De voetbalbestuurders, technische stafs en vrijwilligers hebben geen idee wat er allemaal mogelijk is en vinden daarom maar het wiel opnieuw uit. En dat is toch zonde? Dat ligt misschien deels aan de clubs, maar zeker ook aan de communicatie vanuit de bond. Daarom ben ik ook zo blij dat Harm-Jan Wubs dit werk als vrijwilliger is gaan doen terwijl hij eigenlijk al afscheid had genomen van de KNVB.”

Werkwijze van de ambassadeur

Als ambassadeur is Wubs niet meer en niet minder dan een doorgeefluik. Hij is benaderbaar, houdt zijn oren en ogen goed open en rapporteert aan Kooi. “En is er reactie of feedback richting de clubs nodig, dan zorg ik ervoor dat die er komt. Luister, ik mag dan in dienst zijn van de bond, ik ben vooral een voetballiefhebber. Ik ga ook als liefhebber van het spel langs bij de clubs. Ik doe wat ik beloof, daarop mogen de clubs vertrouwen. Maar ik weet ook dat het veel tijd nodig heeft om dit vertrouwen te winnen. Harm-Jan Wubs helpt mij en de bond hierbij en dat is zeer waardevol werk, zowel voor ons als voor de verenigingen.”

Vertrouwenspersoon

Gevraagd naar een voorbeeld van wat de ambassadeur letterlijk voor de clubs kan betekenen, noemt Wubs het aanstellen van een vertrouwenspersoon: een onafhankelijk aanspreekpunt binnen de eigen vereniging  waar spelers en vrijwilligers terecht kunnen als zij binnen de vereniging aanlopen tegen iets waarmee zij niet naar de trainer, leider of het bestuur kunnen of durven stappen. Dat kan van alles zijn, van pestgedrag of seksuele intimidatie tot uit de kast komen. Wubs: “Zo’n vertrouwenspersoon hebben, is voor de clubs niet verplicht. Maar ik ben hiervan een uitdrukkelijk pleitbezorger. En zo lang ik van voetbalbestuurders nog de reactie krijg ‘die hebben wij niet nodig, dat gebeurt bij ons niet, weet ik dat wij op dit front nog een lange weg te gaan hebben.”